هر دو در بالا ترین نقطه ایستاده بودیم
و صدای باد فقط سکوت را به یاد می اورد
رو به من کرد و گفت :
ــــ خب ؟
جاده ما به یک پرتگاه ختم شده بود و چیزی جز ابر در برابرمان نبود
انتهای راه بود ؟
به راستی که نه
دستم را به سویش بردم و گفتم :
__دوستم داری ؟
دستم را گرفت ...
و بار دیگر ایمان اوردم که
پرواز زیباست
به راستی که این راه را پایانی نیست....!
اره
و همین دوست داشتن زیباست..........
کجایی ؟؟؟ خبری نیست ازت ؟
یعنی بعدش پریدین پایین؟
اره اما بعدش پرواز بود نه سقوط ازاد
سلام ...مرسی از حضور شما دوست عزیز ... پرواز بی بال پرواز با عشق از بزرگترین سعادت هاست ..خوشا به سعادت شما ...
و خوشا به سعادتمان که یک نفر هم به خوانندگان این وبلاگ افزوده شد
پرواز زیباست....
اینو که من گفتم
این راه را پایان نیست..اما پرواز همیشه زیباست
:)
چی بگم...فقط اینو می دونم که :من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست!!!
ممنون از نظرت..... خیلی ممنون
سلام من آپ کردم منتظرم...
میام
یعنی چی اونوقت؟
اگه بشه پرواز کرد احتمالاْ آره، خیلی زیباست...
اون چی گفت اونم دوست داره؟
اگه دوست داره این از همه زیبا تره...!
بله که زیباست! :)
اگه دوستت نداشت باز هم پرواز زیبا بود؟
اره